Το να είσαι γονιός απαιτεί μια συνεχή συναισθηματική προπόνηση, ένα ταξίδι μέσα από λάθη που μας ωριμάζουν και μας εξοπλίζουν ώστε να εξελισσόμαστε στον γονεϊκό μας ρόλο.
Σήμερα θα δούμε μαζί τα κυρίαρχα λάθη του γονιού, ξεκινώντας από την συναισθηματική παραμέληση, κατά την οποία ο γονιός μπορεί να προσφέρει όλα τα υλικά που χρειάζεται ένα παιδί αλλά απορροφούμενος από την δουλειά, τις δουλειές του σπιτιού, το άγχος της καθημερινότητας ξεχνά να συνδεθεί με το παιδί του, έστω και ένα μισάωρο ουσιαστικής σύνδεσης, αποκλειστικού χρόνου με το παιδί αποτελεί μια βάση για μια ουσιαστική σχέση.
Έπειτα, βλέπουμε την ακύρωση των συναισθημάτων του παιδιού τους: πολύ συχνά στο γραφείο εξηγώ στους γονείς πως το συναισθηματικό μοίρασμα των παιδιών τους δεν αποτελεί ευκαιρία για να μοιραστεί ο γονιός τις δικές του εμπειρίες, αλλα μια στιγμή που χρειάζεται απλά, να ακούσει το παιδί του. Ακούγοντας το παιδί μας, ενισχύουμε την αυτοεκτίμηση του ενώ παράλληλα εκείνο δεν υιοθετεί συμπεριφορές πρόκλησης της προσοχής.
Ακόμα, στα πιο κλασσικά λάθη συναντάμε τους χαρακτηρισμούς και τις ταμπέλες που φοράει ο γονιός στο παιδί του, ταμπέλες που είτε καλές είτε κακές, βαραίνουν το παιδί μας για μια ζωή. «Είσαι τεμπέλης», «είσαι αργός», αρνητικές ταμπέλες που τα παιδιά τελικά εκπληρώνουν μέσα από τις συμπεριφορές τους αφού τις θεωρούν δεδομένες, αλλά και «είσαι όμορφη», «είσαι έξυπνη», θετικές ταμπέλες που αναγκάζουν το παιδί να παλεύει μια ζωή για να κρατήσει την θετική ταμπέλα στη θέση της καθημερινότητα;
Η συνεχής και ανορίωτη ικανοποίηση των αναγκών του παιδιού, μπορεί να αποτελέσει παγίδα για την ψυχοσυναιθηματική ωρίμανσή του. Σαφώς οι πράξεις ενός γονέα έχουν συνήθως καλές προθέσεις αλλά η συνεχής ικανοποίηση των επιθυμιών του, διαμορφώνει ένα παιδί που αποφεύγει την σκληρή δουλειά, έχει μάθει να τα έχει όλα έτοιμα ενώ συναισθηματικά υποφέρει από ένα μίγμα χαμηλής αυτοεκτίμησης και αλαζονείας.
Οι γονείς που δίνουν σε όλα την λύση, οι γονείς που βρίσκονται ένα βήμα μπροστά από τα παιδιά τους χωρίς να τους επιτρέπουν τελικά να μάθουν μόνα τους να λύνουν τα προβλήματά τους, τα κρατούν για πάντα παιδιά, εξαρτημένα και ανασφαλή με την συνεχή ανάγκη να ακούσουν την γνώμη της μαμάς, γιατί εκείνη ξέρει καλύτερα!
Τα λάθη του γονιού είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εξέλιξής του στο γονεϊκό του ρόλο, ένα δείγμα της προσπάθειάς του, ένας λόγος να νιώθει πως προχωράει και όχι πως αποτυγχάνει, αρκεί στο ταξίδι της γονεϊκότητας να μην ξεχνά να κοιτά μέσα του και να μην παγιδεύεται σε μοτίβα ίδιων δυσλειτουργικών συμπεριφορών.