Πολλοί μιλούν για τη δυσκολία τους “να ζήσουν τη στιγμή”… Πόσες φορές μπορεί κάποιος να χάνεται σε σκέψεις που καλπάζουν και σμιλεύουν μελλοντικά σενάρια καταστροφής πνίγοντας τον σε υποθετικές δοκιμασίες;
Δεδομένου ότι η γονεϊκότητα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό ορόσημο ζωής για πολλούς ανθρώπους, η υπογονιμότητα μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία «αναπτυξιακή» κρίση με ιδιαίτερη βαρύτητα στη ζωή του ατόμου και του ζευγαριού.
Η συμβουλευτική γονέων αποτελεί μια ενεργητική, ζωντανή διαδικασία υποστήριξης και ενδυνάμωσης των γονέων/ φροντιστών από έναν εξειδικευμένο θεραπευτή.
Όταν κάποιος έχει κατάθλιψη, αλλάζει ο τρόπος που βλέπει τον εαυτό του, τον κόσμο και το μέλλον. Στο μυαλό του ηχούν φράσεις όπως “είμαι άχρηστος, ανεπαρκής, σκέτη αποτυχία”, “πάλι δεν τα κατάφερα”, “είμαι αβοήθητος”, “δεν έχει νόημα”, “δεν θα αλλάξει τίποτα”, “όλα θα πάνε χάλια”, “ποτέ δεν θα τα καταφέρω”, “όλοι είναι σκληροί μαζί μου”, “δεν έχω σημασία για κανέναν”.
Η αυτοεκτίμηση αφορά την υποκειμενική εκτίμηση του ατόμου για την αξία του ως άτομο. Δηλαδή, το πως το ίδιο το άτομο βλέπει τον εαυτό του ανεξάρτητα από το πως είναι στην πραγματικότητα.
Ορισμένοι άνθρωποι νιώθουν άγχος σε κοινωνικές καταστάσεις. Στο κοινωνικό άγχος μπορεί να είναι έντονη η ανησυχία για την πιθανή αρνητική κριτική.
Ο χωρισμός είναι στην πραγματικότητα μια απώλεια. Επομένως, το άτομο που έχει χωρίσει έχει να διανύσει ένα μονοπάτι. Το μονοπάτι των σταδίων του πένθους.
Η ανησυχία είναι μια φυσική πλευρά της ανθρώπινης φύσης καθώς μας επιτρέπει να είμαστε σε εγρήγορση ώστε να εντοπίσουμε και να αντιμετωπίσουμε πιθανούς κινδύνους.
Η αναβλητικότητα μπορεί να εμφανιστεί απέναντι σε διάφορα θέματα: απέναντι σε θέματα εργασίας, οικονομικών υποχρεώσεων, σπουδών, κοινωνικών και συντροφικών σχέσεων, λήψης αποφάσεων, και επίλυσης προβλημάτων.
Κάποιες συνήθειες μας, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε ή και ο τρόπος που σκεφτόμαστε, μπορεί να δημιουργήσουν δυσκολίες στις συντροφικές σχέσεις είτε αυτές αφορούν την απόκτηση μιας σχέσης ή την ποιότητα μιας ήδη υπάρχουσας σχέσης.
