Τελειώνοντας το καλοκαίρι και γυρνώντας από τις διακοπές μας αναμένουμε ότι θα νιώθουμε ευεξία, θα έχουμε ενέργεια και όρεξη και θα είμαστε έτοιμοι, με γεμάτες μπαταρίες, να ανταποκριθούμε στην καθημερινότητά μας. Πολλές φορές όμως, παρατηρούμε να ξεκινάει ο Σεπτέμβριος και να βιώνουμε τελικά ένα δυσφορικό συναισθήμα. Έχουμε έλλειψη ενέργειας, κόπωση και νευρικότητα. Νιώθουμε ότι δυσκολευόμαστε να ανταποκριθούμε στο εργασιακό μας πλαίσιο και κυριευόμαστε από μια απαισιοδοξία.
Η ύπαρξη όλων αυτών των συναισθημάτων και συμπτωμάτων μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Αρχικά από μόνη της αυτή καθαυτή η προσδοκία για το πώς πρέπει να είμαστε μετά τις διακοπές, δημιουργεί ένα εσωτερικό άγχος και μια απαίτηση προς τον εαυτό μας να βιώνει μόνο θετικά συναισθήματα, ενοχοποιώντας οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.
Επιπρόσθετα, αφήνοντας το καλοκαίρι πίσω μας αισθανόμαστε ότι αφήνουμε πίσω μας την ανεμελιά, την ξεκούραση και την χαλάρωση, αλλά και ότι επιστρέφουμε στη ρουτίνα, την καθημερινότητα και στις υποχρεώσεις μας. Ουσιαστικά βυθιζόμαστε σε ένα δίπολο ακέψης «άσπρο- μαύρο» που λειτουργεί αποκαρδιωτικά. Η πίστη μας ότι όλα αυτά τα θετικά συναισθήματα θα περάσει καιρός για να τα ξαναβιώσουμε, καθώς και η εστίαση μόνο στα αρνητικά και στα δύσκολα που μπορεί να έχει η επιστροφή στην καθημερινότητά μας, είναι λογικό να δημιουργούν εν τέλει δυσφορία.
Επίσης πολλές φορές τις δυσκολίες, τις υποχρεώσεις, τις κρίσιμες αποφάσεις επιλέγουμε να τις μεταθέτουμε για μετά τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Το τέλος λοιπόν των διακοπών μας σηματοδοτεί και το τέλος της αποφυγής που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα, όπως και την ανάγκη να έρθουμε αντιμέτωποι και να διαχειριστούμε διάφορες καταστάσεις που ίσως μας δυσκολεύουν και συναισθηματικά.
Ακόμη μπορεί οι συνθήκες που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας να μη μας αρέσουν, για παράδειγμα μπορεί να μη μας αρέσει η δουλειά μας ή το εργασιακό πλαίσιο που εργαζόμαστε και στο οποίο επιστρέφουμε. Ή ακόμη η καθημερινότητα μέσα στο οικογενειακό σπίτι, ή η συμβίωση με τον/ την σύντροφό μας. Είναι φυσιολογικό η επιστροφή σε αυτές τις συνθήκες να προκαλεί μελαγχολία και το συναίσθημα αυτό λειτουργεί σαν ένα χρήσιμο «ξυπνητήρι» που μας προσκαλεί στην συναισθηματική μας αφύπνιση και στην σύνδεση με τις επιθυμίες μας.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να διαχειριστούμε αυτή τη μελαγχολία;
Αρχικά είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίσεις τι σου συμβαίνει και να αποδεχτείς το συναίσθημα σου χωρίς να προσπαθήσεις να το αγνοήσεις ή να το κατακρίνεις. Υπενθύμισε στον ευατό σου πως είναι εντάξει να βιώνεις θλίψη για αυτό που τελείωσε, και άγχος για αυτό που ξεκινάει.
Βοηθητικό, είναι ακόμη, να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να αρχίσει να οργανώνει το πρόγραμμα του. Ο κατακλυσμός από όλες τις υποχρεώσεις και τα πράγματα που χρειάζεται να γίνουν με την επιστροφή σου σίγουρα θα σε αγχώσουν και θα σε μπλοκάρουν. Σχεδίασε λοιπόν ένα ρεαλιστικό πλάνο επιστροφής με ρεαλιστικούς στόχους και προσδοκίες.
Ακόμη οφέλιμη είναι και η υπενθύμιση όλων των θετικών που μπορεί να έχει η επιστροφή στην καθημερινότητα σου, όπως η συνάντηση πάλι με φίλους σου, η επίσκεψη στο αγαπημένο μαγαζί της περιοχής σου.
Τέλος, δώσε μια υπόσχεση αυτοφροντίδας και αυτοαγάπης σε εσένα. Έξω από κάθε πρέπει, υποσχέσου να σε αγκαλιάζεις κάθε ημέρα από λίγο. Και αυτό το λίγο, σιγά σιγά γίνεται πολύ.
Εάν τα δυσφορικά συναισθημάτα και συμπτώματα παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, καλό είναι να επισκεφείς ένα ειδικό ψυχικής υγείας για να σε βοηθήσει να διαχειριστείς τα συναισθήματα αλλά και τις σκέψεις σου.
Εύη Κυριακίδου
Ψυχολόγος & Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεύτρια